Jest to pierwsza grupa – trio, które tworzy spektakle w pełni improwizowane i rymowane. Spektakle są tworzone na kształt baśni, bo rzadko można zobaczyć by spektakl improwizowany był z narracją do historii.
Grupa powstała w 2018r. i można ją zobaczyć raz w miesiącu w Surowcu.
Tamburym to:
Natalia Cyran
Krzysztof Mikoszewski
Szymon Tymiak
„Mamy wolne umysły, terminy i lubimy impro na wolno. Połączyła nas fascynacja improwizacją teatralną w duchu Slow Comedy i coś, czego chyba nie da się nazwać.” Taki opis można przeczytać na oficjalnej stronie grupy.
Wolni grają na scenie od 2017r., można ich zobaczyć raz w miesiącu w Surowcu i pozwolić sobie na relaks przy dobrym Slow Comedy!
Wolni to:
Chelonia Mydas
Zbyszek Stanasiuk
Luka Metafora
Grupa działa od 2017r. , a początki przygody z impro, zaczęła również w Akademii Improwizacji.
Na ich oficjalnej stronie na Facebook’u, można przeczytać, że najlepiej się czują
w Storytellingowych formatach. Żeby to sprawdzić… Papaja gra mniej więcej dwa razy w miesiącu, ale nie ma stałego miejsca, raz gra w Wędrówki Pub, a raz w Surowcu – trzeba być czujnym!
Papaja to:
Paula Walendowska
Aleksandra Srokowska
Piotr Palus
Agata Szabłowska
Joanna Ziemiańska
Aleksander Tatarek
18 kwietnia w Surowcu zagrało impro trio Wolni – specjaliści od slow comedy.
Ich sugestią były trzy krótkie historie od publiczności. Aktorzy zadali po prostu pytanie, czy u kogoś coś ostatnio się wydarzyło.
I tak na podstawie trzech, zupełnie różnych od siebie historii, powstała historia, której głównym bohaterem był pan Kazimierz, który pracuje jako kierowca limuzyny, ma on łatwość do nawiązywania kontaktów
z osobami, które przewozi i szybko okazuję się, że Kazimierz kiedyś pracował w drogówce, dwa lata temu stracił żonę Basię, przeżył dwa zawały, przez co ma wszczepiony rozrusznik,
a teraz spełnia się w roli dziadka.
Jednak jego córka nie jest z tego w pełni zadowolona, bo Kazimierz uczy wnuka, jak strzelać do gołębi z pistoletu – kiedyś na prawdziwe naboje, teraz przerobił go na kulki… Teraz chciał nauczyć wnuka posługiwać się kosą tytanową. Te zabawy popierał też zięć, ale został zmuszony przez swoją żonę do rozmowy z Kazimierzem, by zaprzestał swoich „zabaw” z wnukiem.
Historia dość prosta miała tylko jeden wątek, ale akcja działa się
w dwóch miejscach – w limuzynie Pana Kazimierza i w domu jego córki.
Wiem, że Wolnych stać na dużo więcej, ale szczerze mówiąc, wciągnęła mnie ta opowieść. Podobało mi się, że tym razem w impro było więcej emocji, mniej komedii. Tego wieczoru budowanie fabuły było ważniejsze od wprowadzenia publiki w śmiech, chociaż tego też nie brakowało. Wolni są świetni w budowaniu postaci, co udowodnili też i w tym spektaklu.
Wrocławskie impro 